Op naar de rivier

Dit weekeinde (24/25 oktober) lopen we van Zelhem naar Tolkamer. We hebben de luxe dat pa en ma Noor, die in de buurt wonen, ons ophalen in Tolkamer, waar we onze auto parkeren, en ons naar ons startpunt Zelhem brengen. Dit scheelt ons ruim 2 uur in het openbaar vervoer. In Tolkamer drinken we eerst gezamenlijk koffie voordat we naar Zelhem rijden. Van Zelhem gaat Het Pad naar Doetinchem, door een weidelandschap met hier en daar wat bosjes. Dit noemen ze het Achterhoekse kampenlandschap. Erg vriendelijk. We komen uit in Doetinchem, een oud stadje (er is bewijs dat het al in 838 bestaat), waar we wel wat van verwachten. Dit valt echter tegen, het is aardig vernaggeld door architecten/ stedenbouwkundigen. Wellicht loopt Het Pad ook niet door het mooiste deel van het centrum. Ondertussen begint het te hozen, dus tijd om onze regenpakken aan te doen. Een flink deel van Het Pad voert ons nu over industrieterrein, dat valt tegen! Waarschijnlijk met doel ons over de snelweg te krijgen die daar loopt, maar leuk is echt anders. Kort daarna lopen we door recreatiegebied Stroombroek, hier is een gelegenheid tot waterskieen! De skier houdt een kabel vast die door een motor aangedreven een heel traject aflegt over een meertje. Dat ziet er erg leuk uit. Kort na Stroombroek wijken we van het Pieterpad af op zoek naar onze camping in Braamt. Hier hebben we een trekkershut gereserveerd die er ‘iets’ anders uitziet dan dat luxe ding in Vorden. Maar het is droog, het is verwarmd en we kunnen eten maken. We rusten lekker uit en laten het douchen maar voor wat het is. Het is veel te koud voor een campingdouche.

Zondagochtend hebben we ineens een uur over (de klok is verzet) dus gaan we voor ons doen vroeg op pad (10.00 uur). Het beloofd een mooie tocht te worden door het Bergherbos. Dit is inderdaad het geval. Het weer is goed, het is zelfs aardig warm als we de heuvels beklimmen, dus de jas en trui kunnen uit. Het is volop herfst waardoor het bos prachtig is. We komen uit in Hoch Elten waar we (typisch Duits….) pannenkoeken en poffertjes eten bij de enige tent die open is. Het Waldhotel is helaas dicht. Hoch Elten is mooi, natuurlijk ook door z’n ligging. Hierna dalen we langzaam af naar het rivierenlandschap van de Rijn. We passeren weer de grens en wandelen Spijk binnen. Weer een plaatsje waar we zeker niet willen wonen. Enigszins deprimerend. Vanaf Spijk gaat de wandeling verder over de dijk langs de Rijn. We zien veel schoorstenen van de steenfabrieken die daar liggen. Verder is de weg lang en recht, en we moeten hem delen met het autoverkeer, maar uiteindelijk komen we dan toch bij Tolkamer en dus bij onze auto. Het is te vroeg om in Elten te gaan eten dus besluiten we naar huis te gaan. Maar eerst nog even met de plaatselijke bejaarden op de kade naar de voorbijkomende boten kijken en even een bliksembezoek brengen aan Emmerich. Elten is veel leuker!