Op naar Overijssel + Prijsvraag

We beginnen deze etappe in het wervelende Schoonloo. De vorige keer eindigden we hier na een dag in de regen. Nu is het zonnig en ziet het durp er een stuk gezelliger uit, hoewel het nog steeds weinig voorstelt. We hebben zojuist een aardige reis er op zitten: eerst met de auto van Den Dolder naar Gramsbergen, vervolgens met de trein naar Assen en dan met twee bussen naar Schoonloo. Dus het is fijn dat we niet al te ver hoeven lopen: 10 km. Dachten we.

We lopen eerst nog een stuk door boswachterijen (dat zijn percelen aangelegd bos) en af toe door een heide/ veen gebiedje. Die zijn erg mooi. We komen zelfs rondstruinend wild tegen dat zeer verstoord opkijkt als Frank te dicht nadert om een foto te maken. Bij de vennetjes gaan we nog op zoek naar Zonnedauw, een klein vleesetentje plantje, maar zien het niet. Af en toe wordt het bos onderbroken door grote akkers, een voorbode van wat komen gaat. De eerste akker op onze weg ligt in het Ellertsveld. Ellert en z’n maat Brammert zijn berucht hier in de streek. Het waren twee reuzen die de buurt onveilig maakten door het roven van kinderen en het bestelen van reizigers. Deze reuzen woonden op het Ellertsveld.

Al vrij vlot komen we bij Schoonoord en omdat we daar accommodatie hebben geboekt wijken we van het pad af en gaan het dorp in. Blijkt onze overnachtingsplek 3 km ten zuiden van Schoonoord te liggen, vlak aan het Pieterpad!! Aaargh! Nouja, toen we er dan eindelijk waren kon het de pret niet meer drukken. Het was weer een fijne plek met een geweldig groot en fijn bed. En een heel leuk, jaren-tachtig huis, met binnenshuis een zitkuil, veel vloerbedekking en een prachtig uitzicht. We eten heerlijk en makkelijk: Connie heeft lunch gemaakt voor vandaag, maar dat is ruim voldoende om er nog een aantal maaltijden van te eten. Mjammie!
De volgende ochtend staan we vroeg op om de bus te halen. We willen terug naar het punt waar we de vorige dag het pad hebben verlaten en aangezien er al 25 km op het programma staat vandaag gaan we deze 3 km lekker met de bus. Die komt hier eens in het uur dus moeten we op tijd bij de halte staan. Dat lukt en voorts gaan we, de paden op, de lanen in. Nog steeds lopen we door het bos. We gaan op zoek naar het Pieterpadmonument, dat in 2004 ter ere van de oprichtsters van het pad is geplaatst. We kunnen het niet vinden en geven het op. Blijkt later dat het verkeerd in het boekje staat aangegeven: we komen het alsnog tegen en het is, zoals het boekje al aangeeft, indrukwekkend. Een aantal stenen op elkaar op een open veld. Even verderop ligt de Papeloze kerk, het enige hunebed in Nederland dat deels gerestaureerd is zodat goed te zien is hoe ze er ooit hebben uitgezien. De stenen werden bedekt met aarde en zo ontstonden grafheuvels. Deze ‘kerk’ heeft zijn naam te danken aan de veldpreken die er ten tijde van de Reformatie werden gehouden.
Nu is het tijd voor koffie aan het worden dus haasten we ons naar Sleen. Dit is zo ‘groot’ dat er vast wel koffie te krijgen is. Nou, met moeite vinden we een cafe waar we koffie kunnen drinken. Het is overigens al twee dagen prachtig weer. In Sleen doen we boodschappen en daarna vervolgen we onze weg. Het bos heeft plaatsgemaakt voor akkers en weiden (dat wordt oppassen voor Turkish Airlines!!!). We zien 6 reeen in paniekvaart door de wei scheuren, hopelijk halen ze hun doel zonder in het prikkeldraad te blijven hangen. Onderweg zien we ook nog Buizerds en Alpaca’s. Een hele weide vol. Via buurtschappen Holsloot en Den Hool komen we in Dalerveen waar ons volgende bed wacht. In dit geval een bedstee, in een omgebouwde stal, de Lichtenburg. Prachtig en comfortabel!

Na weer een heerlijk avondje (zonder pakjes, maar met een lekker maaltje en wijn) staan we niet al te vroeg op. We hoeven immers geen bus meer te halen. Het mooie weer is op. Maar het is gelukkig droog, erg prettig. Vandaag lopen we door de grote stad: Coevorden. Het is duidelijk dat we ons hier een te grote voorstelling van hebben gemaakt. Op een paar mooie gebouwen stelt het werkelijk helemaal niets voor. En het is nog wel een oud vestingstadje. Er is niet eens een fatsoenlijke kroeg open waar we een bak koffie kunnen krijgen. Dat drinken we dan maar bij een snackbar op het station. Na Coevorden gaat het verder door akkers en strompelend komen we het Vechtdal in (nooit geweten dat er nog een Vecht in Nederland stroomt, zo leer je nog eens wat). Het laatste stuk tussen De Haandrik, een gehucht, en Gramsbergen is erg mooi, maar ik (Liesbeth) kom bijna niet meer vooruit. Zijn we er al bijna, Grote Smurf???

Ons koekblikje staat braaf op ons te wachten bij station Gramsbergen. Het is nog aardig vroeg dus we rijden naar Emlichheim in Duitsland om daar geweldig te eten, wat kunnen die Duitsers dat toch goed! Alles wat we er aan vet hebben afgelopen met 65 km dit weekend, zit er na zo’n maaltijd wel weer aan.

Na twee van zulke halve liters bier moet je toch ook wel eens naar het toilet in Deutschland. Kom ik daar toch een vreemd ding tegen en tot op de dag van vandaag weten we niet wat het is. Het lijkt een soort stortbak maar er zit geen kraantje of zo. Mijn theorie is dat het een soort overgeefbak is voor dronken duitsers, wie het weet mag het zeggen. Het stond alleen op het mannetoilet (zie foto's).