Pieterpad met sneeuw

Het weekend van 13, 14 en 15 februari hebben wij weer een mooie etappe toegevoegd aan onze reis naar de Sint Pietersberg in Maastricht. Dit keer hebben wij 45.5 kilometer afgelegd van Glimmen naar Schoonloo. Dat is tot op heden de grootste afstand in 1 weekend. Het was een schitterende tocht met heel veel mooie stukken maar er waren ook etappes tussen die erg lang en saai waren, een voorbeeld hiervan was een vrijwel rechte weg door de boswachterij van Gieten tussen Rolde en Schoonloo die in de jaren 30 zijn aangelegd door Staatsbosbeheer.

Op vrijdagochtend 13 februari (inderdaad vrijdag de dertiende) zijn we rond 11.30 vertrokken uit het Dolderse en met de auto richting Schoonloo gereden. ‘s Ochtends hadden we snel nog wat laatste boodschappen voor het diner en voor de lunch gedaan. Het was een lekkere dag en er was gelukkig geen regen dit in tegenstelling tot de voorspelling voor zondag die helaas ook waarheid werd (veel regen zondag!!). Het grappige is dat we hierbij Huis ter Heide de A28 opgaan en deze in het eerste weekend helemaal afreden en nu steeds een stukje eerder afslaan. We zitten nu al onder Assen dus het schiet lekker op. In Schoonloo, een klein esdorp met brink, de auto neergezet. Het schooltje sloot, de winkel sloot en boerenbedrijven werden verplaatst; het dorp verloor zijn agrarische karakter. Café-restaurant "Hegeman" is de enige voorziening. De brink van Schoonloo is in 2006 door bewoners opnieuw ingericht met een grote kei, de trekkerskei.

Na ruim anderhalf uur gereden te hebben met het lokale openbaar vervoer (Arriva) kwamen we aan in Glimmen (daar waar wij twee weken geleden zijn geëindigd). Daar weer de draad of liever gezegd het pad weer opgepakt en gelopen richting Noordlaren. Wat ons meteen opviel was het feit dat er overal zandpaden waren ipv "echte wegen" We hadden deze dag maar 5 kilometer op het programma staan en dat was best lekker aangezien ik (Frank) net nieuwe schoenen had gekocht en deze nog moest inlopen. Aangekomen bij het natuurvriendenhuis "de hondsrug" zijn we ingecheckt in de vrij Spartaanse kamers en om "te vieren" dat we ook deze dag er weer op hadden zitten dronken we thee met een ieniminie marsje. Dit is een traditie die we uit Nieuw-Zeeland hebben meegenomen. Als je de hele dag loop dan is het leuk om iets te hebben waar je naar uit kan kijken. Voor ons is dat dus een kop thee met een klein marsje, echt dat doet je sneller lopen door de regen of sneeuw als je er door heen zit. Een marsje is natuurlijk leuk maar we vinden goed eten en drinken ook heel belangrijk dus hadden we een flesje heerlijke Nieuw-Zeelandse Sauvignon-Blanc en zalm met mierikswortel voor bij de borrel. Wat een luxe, wat een luxe. We waren de enige gasten in het natuurvriendenhuis en dat beviel erg goed. Het hele idee van de natuurvriendenhuizen staat ons erg aan maar men moet wel snel wat meer comfort aanbrengen want de huizen zijn allemaal (te) functioneel ingericht. Een gezellige hangbank zou welkom geweest zijn na een stevige wandeling, maar goed het feit dat we daar helemaal alleen waren was natuurlijk helemaal top. We zaten midden in de natuur en het was rustig. Na de borrel hebben we een lekkere past maaltijd klaargemaakt met natuurlijk een stevige Mouton Cadet Philipe de Rothschildt erbij. Hmmm onze mening is dat wat je bespaart op het slapen je kan uitgeven aan goede wijn.

Zaterdag 14 februari zijn we niet gestoord door de vogels die buiten (schijnbaar) een hels kabaal maken. De huiswacht met andere worde de receptionist had ons voor het lawaai van de vogels gewaarschuwd bij het inchecken. Hij vertelde bij het inchecken dat er wel eens mensen uit de stad klaagden dat de vogels te veel lawaai maakten 's ochtends (ja joh dan zetten we de vogels toch gewoon op uit!, hoe moeilijk kunnen mensen doen?!)

Na een "valentijnsontbijt" dat bestond uit vers gebakken pannenkoekjes met banaan en spek hebben we even onze eigen kamer schoongemaakt. Vroeger moest er ook algemene corveetaken in het huis gedaan worden maar nu hoef je alleen je eigen kamer schoon te maken en stof te zuigen. Het huis is ingericht op veel groepen en daar heb ik een paar mooie foto's van gemaakt (men houdt wel van een balletje gehakt zo te zien). Om 11.30 begonnen met lopen en via het mooie dorp MidLaren en Zuidlaren (bekend van Berend Botje) naar Dennenoord gelopen.

Dennenoord - 'de Vereniging tot Christelijke Verzorging van Krankzinnigen en Zenuwlijders in Nederland ' kocht een bos in 1892 in Zuidlaren voor de bouw van een krankzinnigengesticht. Dit werd opgezet als een zelfvoorzienend dorp in een landschappelijk opgezet park met fraai vormgegeven paviljoens. Ook waren er werkplaatsen, een groentetuin en een eigen boerderij. Dennenoord bleef gericht op psychiatrische hulpverlening maar is geen gesticht meer. Het spreek natuurlijk voorzichzelf dat Liesbeth en ondergetekende zich er als "thuis" voelde, komende uit Den Dolder dat soms op één groot openlucht gesticht lijkt! Langs de wegen staan bordjes met
Indrukwekkende teksten

Vanuit Dennenoord gelopen naar de Drentsche Aa (een beekje) en daar even pauze gehouden een lekkere kop koffie gedronken. De Drentsche AA heet alleen zo in Groningen. In Drenthe heeft de beek bij iedere plaats een andere naam:ze begint als Anreeperdiep en heet daarna Deurzerdiep, Looner Diep etc….


Het was echt prachtig weer en het was heel erg lekker om zo te lopen. Wat een vrijheid
en wat een mooi land is Nederland toch. Onderweg komen we veel Hunnebeden tegen en op de Gasterse duinen komen we oude grafheuvels tegen. In Gasteren was er helemaal niets, het komt vaak voor dat er helemaal geen winkels in dorpen zijn en dat er ook geen cafe of restaurant is. Volgende keer gaan we dus een thermoskan met warm water meenemen. Over het Ballooëerveld gelopen waar nog karrensporen lopen die stammen uit de tijd dat het een hoofdweg was tussen Groningen en Coevorden. Het begon als wat donkerder te worden en eindelijk waren we om 17.30 in Rolde. We hadden 22.5 kilometer gelopen en dat was een behoorlijk stuk. We aren dan ook helemaal op toen we in ons huisje in Rolde aankwamen. We hadden een huisje gevonden op internet dat lag aan de Hunebedweg en vrijwel naast de kerk. Het was een compleet zelfvoorzienend huisje met een heerlijk warme douche. Nog even snel naar de C1000 om wat eten te halen en toen hebben we de dag afgesloten met een heerlijke Indonesische maaltijd


Zondag 15 februari sneeuwde het en na een zeer uitgebreid ontbijt (dat was inclusief bij de kamerprijs) zijn we in de sneeuw begonnen aan de laatste 18 kilometer. We liepen deze dag van Rolde naar Schoonloo. Natuurlijk weer even een fotosessie gehouden op het hunebed aan de hunebedweg. Het sneeuwde en het was erg koud, een hele andere wereld dan de dag ervoor. Het waaide ook enorm hard en we waren blij dat we mutsen en wanten hadden meegenomen. Onderweg kwamen we nog een kudde Drentsche heideschapen tegen. Ze bleken zeer nieuwsgierig te zijn en ze vonden ons maar erg interessant (zie foto) We vonden op deze hele etappe geen enkele plek waar we een bakkie koffie konden doen en dat was wel erg jammer omdat het zo koud was en zachtjes regende. Na een lange dag kwamen we om 15.30 aan in Schoonloo waar de auto stond en waar we in het enige café in de weide omtrek een chocomel met slagroom dronken. Wat was dat ontzettend lekker zeg, dat hadden we zeker verdiend. Anderhalf uur in de auto en we waren weer in Den Dolder.