Ploeteren door de sneeuw

“Waarom wachten tot de lente begint?” dachten wij afgelopen januari. En zo kwam het dat we geheel ingepakt onze weg op het Pieterpad vervolgden. Dat moesten we nu maar eens gaan afsluiten, we zijn er alweer vier jaar mee bezig. We startten in Sittard, op de Markt waar we de vorige keer, in prachtig zomers weer, onze laatste etappe hadden beëindigd. Al heel snel lopen we de stad uit, omhoog langs zeven kapelletjes (de Zeven Voetvallen geheten waarin afbeeldingen staan van het leven van Jezus). Daarna komen we uit bij een grotere kapel, die voor de heilige Rosa. Hierna volgt een prachtig uitzicht en lopen we door heuvelachtige velden, het plateaulandschap van Zuid-Limburg, volgens onze gids. Het heeft gesneeuwd dus het ziet er prachtig winters uit. We komen door Windraak, waar we op een bankje lunchen, da’s wat minder lekker in de winter maar het gaat best. Al snel laten we de huizen weer achter ons en komen weer in dat prachtige heuvellandschap. Een creatieveling heeft op palen uit houtgesneden dieren gemaakt, erg mooi.

We overnachtten in Spaubeek in B&B “In de Wolzak” van twee uiterst vriendelijke mensen. De kamer was boven in een oud huis dat redelijk vrij in het veld lag. Hier hebben we heerlijk gegeten (zelf meegebracht) en geslapen. De volgende ochtend keken we uit het raam en…. toen had het weer gesneeuwd, en niet zo’n beetje ook! Het sneeuwde gedurende de dag ook aardig door, dus soms was het wel een beetje ploeteren.

We komen nog door een plaatje van een gehucht: Terstraten. Allemaal vakwerkhuizen, alsof we terug zijn gegaan in de tijd. Wat we ook veel tegenkomen zijn kasteel-achtige hoeves: hele mooie boerderijen, die er meer uitzien als landhuis of kasteel dan als boerderij. Vlak na de Bockhof (zo’n mooie hoeve) lopen we door sneeuw die zo hoog is opgewaaid dat het tot onze knieën reikt! Uiteindelijk komen we aan in Valkenburg waar we op de trein naar huis stappen.

Nog 1 etappe te gaan en dan is het Pieterpad door ons volbracht.